Jeśli rozpatrujemy ewentualne skutki (pozytywne i negatywne) wczesnego podjęcia aktywności płciowej w odniesieniu do konkretnej osoby, to nie da się jednoznacznie ich przewidzieć. W obserwacjach naukowych zwraca się uwagę, iż wczesne, tzn. wkrótce po pojawieniu się pierwszej miesiączki, rozpoczęcie współżycia może mieć pozytywne znaczenie dla rozwoju dojrzałości seksualnej. Podkreśla się przy tym, iż natura sprzyja temu okresowi nauki współżycia (w sferze zarówno fizycznej jak i psychicznej). Sprzyjanie owo przejawia się w występowaniu – z reguły – cykli bezowulacyjnych (niepłodnych) we wczesnym okresie po pierwszej miesiączce, co niejako zabezpiecza dojrzewający organizm przed zbyt wczesną ciążą. W populacjach, gdzie regułą jest wczesne rozpoczęcie współżycia, tj. ok. 14 roku życia zaistnienie ciąży przypada na ok. 18-19 rok życia. Oczywiście, wczesne rozpoczęcie stosunków seksualnych kryje w sobie wiele niebezpieczeństw, np. potencjalne ryzyko rozwoju chorób przenoszonych poprzez stosunek. Niektóre z nich mogą powodować nieodwracalne uszkodzenia narządu rodnego rzutujące na przyszłą płodność. Inne z kolei – np. wirusowe infekcje HPV -mogą mieć istotne znaczenie w zagrożeniu rozwojem stanów przednowotworowych i raka szyjki macicy. Częściej występuje ten nowotwór u kobiet, które wcześnie rozpoczęły życie płciowe i miały wielu partnerów. Istotnym powikłaniem życia młodej dziewczyny, niedojrzałej do pełnienia poważnych ról społecznych, jest bardzo wczesne zajście w ciążę (może się to oczywiście zdarzyć mimo ograniczonych możliwości organizmu, o czym była mowa).