„Mam dwie dwuletnie córeczki. Porównuję je z rówieśnikami i uważam, te bardzo dobrze rozwijają się umysłowo. Kłopot w tym, że jedna z nich już od paru miesięcy zgłasza potrzeby fizjologiczne, a druga nie. Proszę o wyjaśnienie przyczyn i poradę, jak skłonić drugie dziecko do takich samych zachowań.”
Aby trafnie wyjaśnić przyczyny niepokojącego Panią problemu, musiałabym mieć więcej danych na temat rozwoju córeczki sprawiającej Pani kłopoty. Jednak nawet skąpe informacje na ten temat pozwalają mi snuć pewne przypuszczenia. Może córeczka, o której Pani pisze, urodziła się jako druga. Jej poród trwał więc dłużej i być może spowodował niedotlenienie mózgu. Proszę się nie przerażać. Ten fakt nie musi być przyczyną poważnych zaburzeń w rozwoju, ale może spowodować pewne nieznaczne jego opóźnienie, Tym łatwiej Pani to zaobserwować, ponieważ może Pani ciągłe porównywać swoje córeczki.
Radziłabym być bardzo cierpliwą, wyrozumiałą, tolerancyjną wobec „młodszej” córeczki. Ma Pani wątpliwości, czy nie popełnia błędów, poświęcając dużo czasu na wyjaśnienie dziecku swoich oczekiwań wobec niego. Uważam, iż do małego dziecka perswazja dociera w bardzo ograniczonym stopniu.
Proponuję, by sadzała Pani dziecko na nocniku, nie tylko w opisanych przez Panią sytuacjach, ale także po spaniu, gdy pielucha od pewnego czasu jest sucha, około pół godziny po napojeniu. Warto też robić to w regularnych odstępach czasu. Proszę nie obciążać się jakimkolwiek poczuciem winy i nie myśleć, że jedynie popełniane przez Panią ewentualne błędy wychowawcze mogą być przyczyną trudności, jakie Pani napotyka.
Dziecko rodzi się z zespołem cech i predyspozycji. Są dzieci, które bez trudu dają sobą kierować i szybko zbliżają się do wymarzonego przez rodziców ideału, są też takie, z którymi praca wymaga większego wysiłku.