Łysienie dotyka prawie 20 % dorosłych kobiet. Bardzo ważną sprawą jest postawienie właściwej diagnozy. Od tego zależy powodzenie kuracji. Jak wiadomo, włosy zwłaszcza dla kobiet, są jednym z najważniejszych atrybutów urody. Ich brak jest ogromnym problemem. Pragniemy pomóc kobietom zmierzyć się z nim i szczęśliwie go pokonać.
Łysienie androgeniczne u kobiet
To najczęściej spotykany rodzaj łysienia u kobiet – 2 na 3 przypadki. Powodują ją zarówno hormony, jak i geny, i objawia się znacznym osłabieniem włosów. Może się ono zacząć już w fazie dorastania, jednak do 40. roku życia nie jest bardzo nasilone.
Zarówno mężczyźni, jak i kobiety, u których zdiagnozowano ten typ łysienia wykazują zwiększona wrażliwość na hormon o nazwie dihydrotestosteron (DHT).
Z niewyjaśnionych jeszcze do końca przyczyn DHT wyzwala immunologiczny proces niszczący cebulki włosowe. W efekcie włosy zdrowe – długie, grube, z kolorem, stopniowo zaczynają zanikać, a na ich miejscu pojawiają się włosy krótkie, cienkie, pozbawione pigmentu.
Zauważono, że u obu płci w transformacji testosteronu w DHT uczestniczy enzym 5 alfa reduktaza typu 1 i 2. Kobieca skóra zawiera o połowę mniej tego enzymu niż skóra mężczyzny. Dodatkowo zawiera też inne enzymy, które sprawiają, że łysienie u kobiet może mieć u łagodniejszy przebieg. Większość pań nigdy nie będzie całkowicie łysa. W odróżnieniu od mężczyzn kobiety tracą włosy najczęściej na czubku głowy, podczas gdy u panów przerzedza się linia czoła (charakterystyczne zakola) i czubek, które z czasem łączą się i powstaje tzw. wianuszek.
Gen lub geny odpowiedzialne za łysienie androgeniczne to geny dominujące, które możemy odziedziczyć zarówno od ojca, jak i od matki. Może ono pojawić się także u pacjentów, u których nie było takich przypadków w rodzinie. Członkowie tej samej rodziny mogą doświadczać łysienia o różnym nasileniu, ponieważ mają na to wpływ również inne czynniki genetyczne.
Czy to łysienie androgenowe?
Kobiety mogą tracić włosy z wielu różnych powodów. Zanim specjalista postawi diagnozę i rozpocznie leczenie w kierunku alopecji androgenowej, musi najpierw wykluczyć pozostałe możliwe przyczyny łysienia. To m.in.:
– niedobór protein i żelaza, czyli anemia. Jest jedną z głównych przyczyn łysienia u kobiet, a często pozostaje nierozpoznana.
– zaburzenia pracy tarczycy. Zarówno niedoczynność jak i nadczynność tarczycy mogą być przyczyną łysienia.
– farmakoterapia, np. nowotworowa, przeciwzakrzepowa, przeciwkurczowa, przeciw nadczynności tarczycy, antykoncepcyjna lub antydepresyjna.
Poniższe stwierdzenia są pomocne w ustaleniu właściwej przyczyny wypadania włosów.
1. Łysienie androgenowe przeważnie pojawia się już w wieku dojrzewania, 20 lub 30 lat.
2. W typowym łysieniu androgenowym przeważnie nie odnotowuje się nagłego wypadania włosów. U niektórych kobiet dziedziczna skłonność do łysienia może ujawnić się podczas nasilenia się wypadania włosów po porodzie, na skutek wysokiej gorączki czy innych chorób. Ten rodzaj łysienia określany jest telogenowym i trwa przez kilka miesięcy. Zwykle w przeciągu roku włosy całkowicie odrastają, u kobiet obciążonych dziedzicznie pozostaną dużo rzadsze.
3. Łysienie androgenowe jest dziedziczne. Ale trzeba brać pod uwagę nie tylko matkę i ojca, ale także braci i siostry, dziadków, ciotki i wujków z obu stron rodziny.
4. Kobiety dotknięte problemem łysienia androgenowego mają zazwyczaj regularne okresy, normalne ciąże i nie mają problemów z płodnością.
5. Objawy alopecji mogą być wzmocnione niektórymi lekami, a także chorobami objawiającymi się wysoką gorączką, nieodpowiednią pielęgnacją włosów, zbyt mocnym upinaniem, agresywnymi zabiegami, złą dietą.
6. Jednym z sygnałów łysienia androgenowego jest zmniejszanie się gęstości włosów, dlatego np. linia przedziałka staje się coraz szersza.
7. Najbardziej charakterystycznym objawem tego schorzenia jest przerzedzanie się, wyrastanie coraz krótszych i cieńszych włosów. Ich końcówki są zdecydowanie cieńsze niż u nasady.
8. U kobiet z alopecją linia czoła będzie się podnosić, pozostając najczęściej prosta, w kształcie litery M, podobnie jak mężczyzn, którym tworzą się charakterystyczne zakola.
Utrata włosów (typ męski i kobiecy) może mieć dewastujący wpływ na psychikę, jak odkryli naukowcy w Monash University.
Jednak nowy program terapii grupowej Halo (ang. skrót od utrata włosów – hair loss), prowadzony przez wykładowce Studiów Behawiorystycznych, dr Fracesce Collins i współpracownika Monash University Sebastiane Biondo dał pozytywne rezultaty w przypadkach łagodzenia psychologicznych efektów utraty włosów.
Łysienie androgenne typu kobiecego (równomierna utrata włosów na całej powierzchni skóry głowy) dotyka pomiędzy 20 a 50 procent australijskich kobiet, jedną na pięć po 30 roku życia i co drugą po 60 roku życia.
Program Halo jest przeznaczony dla dorosłych kobiet u których stwierdzono łysienie androgenne i które oczekują lub są w trakcie kuracji. Około 20 kobiet wzięło udział w ośmiotygodniowym programie, najpierw prowadzonym w Alfred Hospital w roku 2004.
Ocena skuteczności programu i jego wpływu na psychologiczne problemy pacjentów- między innymi samoocenę, swój wizerunek , pewność siebie, relacje międzyludzkie, niepokój i depresje powiązane z utratą włosów zostanie przedstawiona dziś (28 września 2005) na corocznej konferencji australijskich psychologów w Melbourne.
Nie było zbyt wiele australijskich badań dotyczących psychologicznych aspektów utraty włosów przez kobiety do tej pory. W 2002 pani Biodno rozpoczęła pierwsze australijskie badania, które odkryły wpływ utraty włosów na psychikę i jakość życia kobiet. Badania te rozwinęły się w program Halo, prowadzony przez Dr Collins i Rodney Sinclair, profesor dermatologii na University of Melbourne.
„Większość kobiet u których zdiagnozowano łysienie androgenowe są oszołomione samym faktem, ze istnieje takie schorzenie oraz, że to właśnie one, podobnie jak wiele kobiet, zapadły na nie” – mówi pani Biondo. „Brak świadomości i zrozumienia jest charakterystyczny nie tylko dla szerokiej rzeszy osób ale również dla wielu specjalistów z zakresu zdrowia i włosów. Nieświadomi są jak częste jest to schorzenie i jak wielkim obciążeniem jest dla osób które na nie zapadły. Brak jest również sprawdzonej, przyjaznej dla pacjenta informacji dotyczącej tej choroby”
„Program Halo ma na celu nauczenie kobiet pewności siebie oraz dodawania im sił do rozmawiania z lekarzami, oraz rozwój technik relaksacyjnych i dostarczanie informacji dotyczących sposobów leczenia.”
Dr Collins twierdzi, że większość osób nie rozumie zaniepokojenia, smutku i poczucia bezradności towarzyszących powolnemu postępowi choroby. „Wiele kobiet nie wychodzi na zewnątrz, stają się nerwowe lub popadają w depresję, woląc ukryć swój stan z powodu wstydu” mówi. „Nie czują się również pewnie, kiedy muszą rozmawiać z lekarzami o swoim stanie lub możliwych metodach leczenia. Często mijają miesiące a nawet lata, zanim podejmą jakieś działania.”
7 powodów utraty włosów u kobiet
Wyjaśnijmy na wstępie: kobieto! Jeśli wypadają Ci włosy nie jesteś sama!
Kobiety mogą tracić włosy z wielu różnych powodów. Temat ten jest jednak o wiele szerzej omawiany niż utrata włosów u mężczyzn. W wielu przypadkach można pomimo to zdiagnozować i wyeliminować czynniki stojące za wypadaniem włosów. Sprawia to, że wiele kobiet omawia ten problem ze swoimi lekarzami. A oto najczęstsze przyczyny utraty włosów:
-Niski poziom żelaza. Niedobór żelaza, niezależnie czy powiązany z anemią czy nie, może prowadzić do utraty włosów. Nie zaczynaj jednak zaraz brać tabletek zawierających ten pierwiastek, gdyż jego nadmiar również jest szkodliwy.
–Zaburzenia pracy tarczycy. Zarówno nadczynność jak i niedoczynność tarczycy może być przyczyną utraty włosów
–Niski poziom estrogenu. Wiele kobiet dotyka problem utraty włosów podczas jak i po menopauzie, kiedy spada poziom estrogenu. Pigułki antykoncepcyjne również mogą wpływać na gospodarkę hormonalną co poskutkuje utratą włosów.
-Zmiany hormonalne po porodzie. Świeżo upieczone mamy mogą odnotować utratę włosów nawet do sześciu miesięcy po rozwiązaniu, kiedy poziom estrogenu powraca do normy. Wbrew pozorom to co wydaje się być zwiększoną utratą włosów jest tak naprawdę próbą regulacji naturalnego cyklu wzrostu włosów.
-Telogenowe wypadanie włosów. Jest to ogólna nazwa nagłej, tymczasowej utraty włosów będącej rezultatem niedawno przebytego stresu lub zabiegu chirurgicznego, zazwyczaj następująca po dwóch miesiącach od danego wydarzenia. (Zwrot ten może również określać nagłe wypadanie włosów spowodowane innymi czynnikami, jak zmiany hormonalne)
–Lekarstwa. Wiele leków może poskutkować wypadaniem włosów. Jeśli jesteś zaniepokojony, porozmawiaj ze swoim lekarzem czy są jakieś alternatywne środki.
-Wysoki poziom witaminy A lub selenu. Zazwyczaj wystarczająca ilość tych mikroelementów znajduje się w multiwitaminach i tabletkach. Tak więc rzadko zdarza się, że mamy ich w nadmiarze.
Utrata włosów- główne czynniki ryzyka
Czynniki zwiększające ryzyko utraty włosów:
Geny (dziedziczne tendencje). Jeśli jedno lub oboje twoich rodziców zostało dotkniętych wypadaniem włosów, istnieje znaczna szansa, że dotknie to również Ciebie
Choroba. Niektóre schorzenia mogą przyczynić się do utraty włosów. Są to między innymi zakażenia grzybicze, zaburzenia funkcjonowania tarczycy lub toczeń.
Wiek. Większość osób zaczyna tracić włosy po 50 roku życia.
Leki. Niektóre lekarstwa mogą powodować problemy ze skórą głowy skutkujące utratą włosów.
Stylizacja włosów. Częste farbowanie, prostowanie lub kręcenie włosów może je znacznie osłabić.