“Sindsdien zijn we getrouwd 4 jaar We hebben een zoontje van twee jaar. Mijn probleem is dat, dat ik nooit gewaardeerd was in een huwelijk. Mijn man blijft het me vertellen, dat hij niet van me houdt, dat als het niet voor hem was, dan zou ik niets te eten hebben, dat ik bij hem thuis ben, dus ik heb wees stil. We wonen bij zijn moeder. Ze is alles voor hem. Ik onderhoud daarentegen geen enkel contact met haar, omdat ze mij en mijn zoon niet accepteert, hoewel het haar enige kleinzoon is. Ze had hem nog niet eens behandeld. De man komt 's avonds thuis en wil, om helemaal niet met hem te praten. Hij zegt, dat er met mij niets is om over te praten. Het was zo, dat ik wilde vertrekken, maar hij zei, dat zonder kindeen, en dat kon ik niet verdragen… Waarom de man het niet kan begrijpen, dat hij nu een vrouw heeft, het kind en we zouden alles voor hem moeten zijn?”
De dame kan zichzelf helpen. Mijn advies is simpel: pak alsjeblieft je koffers, neem mijn zoon in mijn armen en verlaat zo snel mogelijk het huis. Niemand haalt uw kind op, het is volkomen onmogelijk. Om de moeder de ouderlijke rechten in Polen te ontnemen, zij moet ofwel geestelijk ziek zijn, of hoererij beoefenen, en voor het kind, want als het kind het niet ziet, het maakt helemaal niet uit.
Wees dus alsjeblieft niet bang voor de out-of-the-box en domme dreigementen van je man, ren gewoon zo ver mogelijk weg van deze relatie, die blijkbaar dood is en geen goede tekenen vertoont.